Dwuosobowa Redakcja Księgi Rodowodowej Żubrów dokonywała prawdziwych cudów, by – jak ambitnie zaplanowano – zdążyć z wydaniem nowego tomu przed międzynarodową konferencją w Pszczynie. I udało się. Do hodowców i specjalistów zajmujących się żubrami trafiła właśnie nowa publikacja, za rok 2014. Okładka od lat się nie zmienia, różne są tylko jej kolory – tym razem jest słonecznie żółta.

Sekretarz redakcji Małgorzata Bołbot nie ukrywa, że był to wyjątkowy wysiłek, zawsze bowiem kolejne tomy Księgi Rodowodowej ukazywały się pod koniec roku, a teraz czasu na przygotowanie było znacząco mniej. – Wysłałam setki, może nawet tysiące maili – mówi. – Nie dawałam się zbyć, zdarzali się hodowcy czy zarządcy, do których cierpliwie i uporczywie wysyłałam wciąż nowe i nowe prośby o dane, aż wreszcie znużeni moją natarczywością i by mieć spokój przekazywali to, na czym mi zależało. Na szczęście znaczna większość osób, z którymi mamy kontakt bardzo chętnie z nami współpracuje. Co więcej – część z nich nawet pomaga nam w swoich krajach, gdy szukamy kontaktu z „opornymi” hodowlami.

Tu nie można iść na skróty, wypełnianie Księgi treścią musi być skrupulatne i dokładne, a mimo to w najnowszym tomie znajdziemy zaledwie sześć gwiazdek oznaczających istniejące hodowle, od których nie udało się wydobyć potrzebnych informacji. Dwie są w Niemczech (co jest znikomym ułamkiem w stosunku do ogólnej liczby hodowli u naszych sąsiadów), jedna na Węgrzech, jedna na Łotwie, jedna w Rosji i jedna w Indonezji. To nie pomyłka! Okazało się, że w tym odległym państwie są dwa ogrody zoologiczne z żubrami. W jednym żyją dwa zwierzęta, a w drugim 4. Hodowla „Taman Safari” została w 1997 r. wykreślona z ewidencji z powodu wieloletniego braku bieżących informacji. Teraz kontakt nawiązali sami Indonezyjczycy i udało się część luk uzupełnić, a hodowla pod nową nazwą „Bogor” wróciła na łamy KRŻ.

Wstęp do Księgi Rodowodowej Żubrów napisał dr Jan Raczyński, wieloletni redaktor tego unikalnego wydawnictwa, będącego kompendium wiedzy o światowej populacji żubrów czystej krwi i stanowiącego podstawę do działań hodowlanych, np. wymiany i przemieszczania zwierząt w celu ich rozmnożenia.

Warto dodać, że na stronie internetowej Białowieskiego Parku Narodowego (www.krz.bpn.com.pl) można znaleźć informacje o KRŻ i wydane po wojnie zeszyty Księgi w wersji polskiej i angielskiej.