W Redakcji Księgi Rodowodowej Żubrów początek roku to jak zawsze okres szczególnie wytężonej pracy. Trwają przygotowania do wydania kolejnego tomu unikatowego wydawnictwa, będącego kompendium wiedzy o żubrach czystej krwi żyjących w hodowlach oraz w stadach wolnych.

Dosłownie każdego dnia spływają tu dane z Polski i z zagranicy. Za kilka tygodni będzie można się oficjalnie dowiedzieć, jaki jest stan liczebny żubrów – na 31 grudnia 2016 r. – ile jest samic, ile byków, ile zwierząt się urodziło, ile odeszło, skąd i dokąd były przewożone w celach hodowlanych itd. To ważne informacje dla wszystkich, którzy profesjonalnie zajmują się żubrami i dbają o to, by w stadach nie znalazły się zwierzęta bez potwierdzonego rodowodu i pochodzenia.

Sekretarz dwuosobowej redakcji, Małgorzata Bołbot, która bezpośrednio kontaktuje się ze wszystkimi osobami odpowiedzialnymi za żubry w poszczególnych miejscach, zapowiada, że w najnowszej edycji ukaże się przy jednej żubrzycy – z Czech – nowy rodzaj oznaczenia.

– Po raz pierwszy do potwierdzenia pochodzenia żubra, w celu wprowadzenia go (lub nie) do rejestru Księgi, wykorzystano badania genetyczne. 6- letnia krowa została sprowadzona z Hodonina do nowo powstałej hodowli Tabor, ale nie było pewności, czy jest to żubr czystej krwi. A ma to ogromne znaczenie na przykład dla ewentualnego doboru zwierząt do rozrodu. Dzięki analizom DNA, wykonanym przez dr Zuzę Nowak z Laboratorium Genetyki Wydziału Nauk o Zwierzętach SGGW, od lat specjalizującą się w takich badaniach, udało się ustalić, że ta samica to 100-procentowy żubr, bez „domieszek” – mówi Małgorzata Bołbot.

Komplet potrzebnych informacji nadesłali już hodowcy z Hiszpanii, Rumunii i Szwecji. Są też w redakcji pełne dane o polskich żubrach z województwa zachodniopomorskiego – w wolnym stadzie jest ich 205 (czyli o 21 więcej niż w ubiegłym roku), a w Dzikiej Zagrodzie w Jabłonowie – 9.

Policzono żubry w Puszczy Białowieskiej i okolicach (jest ich o 18 więcej), lada moment mają dotrzeć do redakcji Księgi Rodowodowej Żubrów dane z Puszczy Boreckiej i Knyszyńskiej – i z Bieszczad, gdzie liczyć jest najtrudniej, bo trwa sroga zima i nie jest łatwo zwierzęta obserwować.

Zdjęcia: Tomasz Różycki z Nadleśnictwa Stuposiany: to najświeższe zdjęcia grupy przebywającej w zagrodzie tymczasowej, przed wypuszczeniem na wolność.