Doroczne zimowe liczenie żubrów powoli dobiega końca i w marcu powinno być wiadomo, ile ich żyje w wolnych stadach. Zima jest tym okresem, kiedy żubry najłatwiej wypatrzyć, bo pozwalają na to bezlistne drzewa i śnieg, na którym widać ślady, a także dokarmianie zwierząt, które chętnie gromadzą się przy brogach i paśnikach. Nie wszędzie jednak jest to proste, nawet jeśli monitoring prowadzony jest przez cały rok.

Dwie populacje w województwie zachodniopomorskim są obserwowane bez przerwy, 15 żubrów ma tu także założone obroże umożliwiające śledzenie ich przemieszczania się, ale jeszcze do podania ostatecznych wyników potrzeba trochę czasu. Jak mówi Magda Tracz z Zachodniopomorskiego Towarzystwa Przyrodniczego, ubiegły rok był szczęśliwy dla tych stad, bo na świat przyszło – i odchowało się – 16 młodych. Obecnie stado na poligonie w Drawsku liczy 42 osobniki, natomiast w okolicach Mirosławca jest ok. 70 żubrów. Tu są one trudniejsze do obserwacji i dane trzeba jeszcze zweryfikować.

W Puszczy Białowieskiej w liczeniu przeszkadzali… turyści, którzy powodowali płoszenie zwierząt. Nie pomagała też dość ciepła zima i brak grubej pokrywy śnieżnej, przez co żubrom łatwo było znaleźć pokarm i niespecjalnie garnęły się do miejsc dokarmiania. – Przydałoby się trochę mrozu, bo wtedy na pewno chętniej korzystałyby z naszych stołówek – mówi kierownik Ośrodka Hodowli Żubrów Białowieskiego Parku Narodowego Jerzy Dackiewicz. W Puszczy jest takich miejsc kilkadziesiąt. W liczeniu żubrów bierze udział bardzo wiele osób – leśnikom pomagają także mieszkańcy puszczańskich wsi i osad, informując o spotkaniach z żubrami, o miejscu i czasie gdzie się to wydarzyło.

W Puszczy Boreckiej liczba żubrów chyba już przekroczyła setkę, uważa nadleśniczy Nadleśnictwa Borki, Krzysztof Wyrobek. Ostateczną liczbę zwierząt będzie można podać prawdopodobnie do 15 marca, bo żubry także i tu monitoruje się przez cały rok. Czterem samicom i dwóm bykom założono obroże telemetryczne. A kilka miejsc dokarmiania z sianem, specjalnym granulatem i innymi specjałami jest prze żubry chętnie odwiedzane – najwięcej ich jest w Wolisku, ponad 90.

Najtrudniej liczy się żubry w Bieszczadach, przede wszystkim ze wzglę du na wielkość i zróżnicowanie terenu, ale także dlatego że bieszczadzka populacja to zwierzęta naprawdę dzikie, stroniące od ludzi, płochliwe. – Przy liczeniu posługujemy się specjalnymi kartami obserwacyjnymi wypełnianymi przez leśników i inne osoby, które się tym zajmują. Żubry są bowiem także w centrum zainteresowania Stacji Badawczej Fauny Karpat Instytutu i Muzeum Zoologii PAN – informuje Piotr Brewczyński z Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie. Pod koniec lutego odbędzie się podsumowujące spotkanie, na którym informacje zawarte w kartach obserwacyjnych będą starannie weryfikowane i porównywane, by wyeliminować na przykład sytuację, że ta sama grupa żubrów była podwójnie liczona, widziana przez różne osoby.

Podczas zeszłorocznej konferencji „Żubr w tradycji Rzeczypospolitej” kierownik PAN-owskiej stacji, prof. Kajetan Perzanowski mówił, że w poznawaniu bieszczadzkich żubrów liczy się dosłownie każda informacja – także zdjęcia robione przez turystów. Można w ten sposób m.in. określić, czy widziano krowę, czy byka: samice żubrów mają wyraźnie bardziej zaokrąglone, zagięte do wewnątrz rogi.

Na zdjęciach: żubry i jelenie w punkcie dokarmiania w Nadleśnictwie Browsk, w Puszczy Białowieskiej, uchwycone dzięki kamerze zainstalowanej przez Lasy Państwowe (http://www.lasy.gov.pl/zubr)